Als je de vraagstelling van Kabinet aan OMT leest in de brief van 27 oktober 2020 van het 82ste OMT advies dan lees je
Het OMT geeft vervolgadviezen over de effecten van de maatregelen die tot op heden zijn ingesteld en over de versoepeling van maatregelen op grond van drie pijlers zoals benoemd door het kabinet:
• een acceptabele belastbaarheid van de zorg – ziekenhuizen moeten kwalitatief goede zorg aan zowel COVID-19-patiënten als aan patiënten binnen de reguliere zorg kunnen leveren;
• het beschermen van kwetsbare mensen in de samenleving;
• het zicht houden op en het inzicht hebben in de verspreiding van het virus.
De hier genoemde uitgangspunten wekken nog steeds de indruk dat het Kabinet binnen een zeer ruime marge denkt te kunnen opereren. Binnen alle redelijkheid denk ik dat dan het aantal IC-bedden voor Covid-19 patiënten beperkt zou moeten blijven tot ca. 200, zodat ook de reguliere zorg de gewenste kwaliteit zorg kan krijgen zoals we die in Nederland willen leveren. Per 1 november 2020 is de grens met meer dan 500 IC-bedden te ver opgerekt, immers de SEH en reguliere zorg is aanzienlijk afgeschaald. Ook is de druk in de ziekenhuizen te hoog. Dus aan de huidige uitgangspunten wordt niet voldaan.
Als we dan kijken naar de concrete vragen van VWS aan het OMT, dan lezen we in diezelfde brief:
1. Maatregelen
Vraagstelling ministerie van VWS: Wat is het effect van de twee maatregelenpakketten: op de R, het aantal positief geteste en besmettelijke mensen en op de bezetting ziekenhuizen en IC.
Vraagstelling ministerie van VWS: Wat is de prognose voor het bieden van ruimte voor versoepelingen als gekeken wordt naar de combinatie van R en aantal besmettelijke personen bij continuering huidige maatregelenpakket én aanscherpen maatregelenpakket? Welke R-waarde adviseert u om hierbij na te streven? En tot welk aantal positieve testuitslagen zouden we terug moeten (7/100.000)?
Hieruit wordt meteen duidelijk dat het Kabinet worstelt met de balans tussen economie en volksgezondheid.
Uit mijn vorige blog is het u inmiddels wel duidelijk geworden dat ik een pleitbezorger ben om het besmettingsniveau terug te brengen naar hooguit 7/100.000 positief geteste personen per dag (ongeveer overeenkomend met 3000 nieuwe besmettingen per dag in Nederland). Ik heb dat ook uitvoerig beschreven, gemotiveerd en bewezen, dat dat de beste aanpak is. Het pakt in het geval van Covid toevalligerwijze zo uit dat zo’n strategie beter is voor economie en volksgezondheid.
Het valt op dat dat een paar regels verder ook wordt beschreven in de genoemde brief:
Als streefwaarde voor de signaalwaardes voor het onder controle hebben van de epidemie gelden:
• Een R-waarde <1;
• Incidentie van gelijk of minder dan 7 COVID-19-gediagnosticeerde gevallen
per 100,000 inwoners per dag (staat ongeveer gelijk aan 3 IC-opnames
per dag of < 1000-1500 COVID-19-gediagnosticeerde gevallen per dag);
• IC-opnames: gelijk of minder dan 10 opnames per dag;
• Ziekenhuis: gelijk of minder dan 40 opnames per dag.
En je zou bijna gaan denken dat deze waarden nu ook nagestreefd gaan worden, maar dat zou een te voorbarige conclusie zin, want de brief gaat verder met:
Bij een toename of uitblijven van een daling van het aantal besmettingen zal aanscherping van de maatregelen noodzakelijk zijn. Aangescherpte maatregelen hebben een beperkt effect op de hoogte (piek) van de tweede golf, maar kunnen de streefwaarden om terug te kunnen de-escaleren eerder doen bereiken, en de IC- en ziekenhuisopnames eerder doen afnemen.
De wat snellere afname in IC- en ziekenhuisopnames die behaald kan worden door aanscherping van maatregelen zal gewogen moeten worden tegen de maatschappelijke en economische gevolgen van die aanscherping.
Hierbij wordt meteen weer duidelijk dat nog steeds, ten onrechte, een economische afweging wordt afgezet tegen de volksgezondheid.
Ook wordt gevraagd, als een lager besmettingsniveau wordt bereikt, welke versoepelingen dan weer mogelijk zijn. Ook hier zien we de niet aflatende druk op versoepelingen om de economie meer ruimte te geven.
Laat ik dan maar meteen duidelijk zijn, die ruimte is er niet. Elke versoepeling laat Rt immers weer toenemen tot boven de 1 en dan begint het jojo-proces weer opnieuw. Dat betekent dat een versoepeling van economisch belemmerende maatregelen gecompenseerd moet worden door economisch vriendelijker maatregelen.
En zoals bekend hebben we daartoe maar 2 principes die we kunnen toepassen: social distancing en testen met isoleren. Om duidelijk te maken waar je aan kunt denken, hier een voorbeeld. De interactie van scholen met de thuissituatie zou je kunnen doorbreken door een andere dynamiek te bedenken. Bij het testen moet je denken aan het non-symptomatisch testen. En op de positieven kun je dan ook weer BCO loslaten. Sneltesten gebruiken waar dat zinvol en goedkoper is, maar dat is niet principieel noodzakelijk. Je zou scholen a priori kunnen testen. En zo zijn er tal van geavanceerdere testmethoden te bedenken om Rt te reduren. Grofweg kun je stellen dat als je random 1% van de bevolking per dag test en de positief getesten isoleert, dat dan de Rt waarde met 5% afneemt. Doe je het slimmer dat kan dat toenemen.
Conclusie
Resumerend concludeer ik dat het Nederlandse corona-beleid er met een sprong erop vooruit kan gaan als we 2 dingen doen.
- De strategie helder communiceren: Rt<1 streven naar besmettingsniveau kleiner dan 50/100.000 per week. Direct ingrijpen met strengere maatregelen als de grens wordt overschreden.
- We moeten onze energie richten op het bedenken van testmethodes of social distancing maatregelen die de economie niet of minder schaden.
Totdat we een vaccin of medicijn hebben kopen we hiermee tijd, meer smaken hebben we niet.
Bijkomend voordeel is dat hierdoor het maatschappelijk draagvlak aanzienlijk groter wordt. En additioneel dat al die mensen die nu bij gebrek aan focus en helderheid positieve kritiek op de aanpak van het Kabinet leveren, nu kunnen werken aan concrete oplossingen, waarmee weer perspectief kan worden geboden aan de samenleving.
Mooier kan ik het niet maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten